19 juni 2018
Geachte medelezer,
Waar zal ik beginnen, dat weet ik eigenlijk niet, dus ik begin gewoon maar ergens. Het is nu bijna 10 maanden geleden, dat mijn maatje, vriend, echtgenoot, vader (schoon), opa is overleden. Ook had ik nog een zuster, en ik heb ook nog zussen. We hebben nog steeds een heel goed contact met elkaar, dus een hechte familie band.
Bijna 2 jaar geleden waren we met vakantie. En de laatste dag werd mijn man niet goed. (was ook suikerpatiënt). We hebben toen de dokter van het hotel erbij gehaald en hij zei “Ik neem je op, want de suiker is te hoog” In het ziekenhuis werd er een MRI scan gemaakt en ’s nachts kwam de dokter al vertellen “U kunt niet meer beter worden”. Dit sloeg in als een BOM 2 maanden ervoor was hij nog onder de scan geweest, en toen was alles nog goed! “Ga lekker op vakantie en geniet ervan” zeiden ze in het ziekenhuis. Daarvoor had hij darmkanker. Toen met die scan ontdekten ze ook iets aan zijn long, dat was heftig. Twee operaties volgden, een zwaar jaar. Ook waren we nog in dat jaar 50 jaar getrouwd.
Gewoon alles gevierd: het was geweldig! We hebben nog 2 geweldige jaren gehad en na die bewuste vakantie in 2016 nog 9 goede maanden. Veel gedaan en heel bewust geleefd en genoten. Maar ja, als je weet dat je long en darmkanker hebt gehad, moet je na gaan denken, wat je wilt en wat je gaat doen met eventueel overlijden. In grote lijnen wisten we het wel. We kenden Ina Sjaardema al en hebben haar gebeld.
“Zij zijn Corina Uitvaartzorg” Ze is gekomen en wij hadden al op papier ingevuld wat we wilden. Samen hebben we alles doorgenomen en besproken, dat gaf wel RUST, want ik wist dat ik alleen kwam te staan, en moest het ook accepteren.
We konden er goed over praten, maar we hebben gelukkig toch ook wel gelachen. Alle verjaardagen hebben we gedaan, en onze dochter was ook nog eens 12 ½ jaar getrouwd, gewoon gevierd. Ook dat kun je bespreken met Ina, hoe gaan we dat doen…. We kwamen tot de conclusie, gewoon doen wat in je vermogen ligt.
En dan is het zover. Mijn man is thuis overleden. We hebben Ina gebeld, en ze wist natuurlijk al heel veel. Samen met haar en met mijn dochter hebben we de kist uitgezocht. Ina en ik hebben mijn man afgelegd en thuis in zijn vertrouwde omgeving opgebaard. Precies zoals hij het wilde,:
Hij had ook nog wensen, wat Ina wel wist, en ik niet. Dat heeft zij ingewilligd. ” MOOI”. Iedere dag kwam Ina even kijken. Met condoleren hebben mijn dochter en ik de kist gesloten, met mooie bloemstukken er op. Het was goed zo. Dan komt de uitvaart. Ook hadden we en mooie rouwauto, zo konden alle bloemstukken neergelegd worden, Ondanks het verdriet een mooi gezicht!
Ook hadden we een kerkelijke uitvaart. Die is prachtig verlopen, precies zoals hij het wilde, en met een erehaag hebben we hem naar zijn laatste rustplaats gebracht. Met de papieren wat betreft de uitvaart heeft Ina alles afgehandeld. Voor ons was Ina een zeer betrokken persoon, op persoonlijk als op professioneel gebied, en geregeld is ze nog eens een paar keer langs geweest als nazorg.
Dit is zo’n beetje mijn verhaal.
Ik hoop dat u er iets aan heeft, en dat het ook tot steun kan zijn.
Vriendelijke Groet,
Mieke